Moedig en (alweer) uitgesproken eigenzinnig van Dirk Serries om na vidnaObmana opnieuw een punt te zetten achter een succesvol project. Disorder Of Roots is, met andere woorden, het definitieve album van s mans hypnotiserend gitaardronesverhaal. Serries vindt namelijk dat, na internationeel geprezen releases op onder meer Tonefloat, Conspiracy en Relapse, alles wat hem betreft verteld is. Hij is er dan ook niet de man naar om zichzelf te herhalen, vandaar dat hij zich al weer richt op nieuwe en andere uitlaatkleppen zoals Akhet, 3 Seconds Of Air of microphonics. Frenzy Of The Absolute uit 2008 leek eerder al het orgel- en eindpunt te worden van zijn invulling van een genre dat werd vormgegeven door Earth en Sunn0))), maar blijkbaar was er toch nog voldoende inspiratie en motivatie voor een finaal addendum. Net zoals op de voorganger hees Serries een rist gasten aan boord zodat zijn gekende basis van pulserende drones extra gestut wordt door drums, bas en ditmaal zelfs onheilspellende zangpartijen. De balans: vier uitstekende tracks die gekenmerkt worden door (extra) dynamiek, afwisseling, sfeerschepping, spanningsopbouw en een knappe harmonische onderbouw. De drums van Phil Petrocelli (Jarboe, Transitional, Jesu), Tim Bertilsson (Switchblade) en Magnus Lindberg (Cult Of Luna) pompen zuurstof en ruimte in het geheel, terwijl de vocalen van Michiel Eikenaar (Nihill, Dodecahedron) de afsluitende track I Provoke Disorder richting black metal stuwen. Bassist Frank Kimenai (Anaphylactic Shock) zorgt in Virtue Of The Vicious ten slotte niet alleen voor extra ritmische steun, zijn bijdrage geeft de track ook meer gewicht en haast fysieke massa. Disorder Of Roots bewijst dat Fear Falls Burning zichzelf nog lang niet heeft klemgereden. Integendeel. Maar stoppen met zon apotheose, daar kunnen we alleen maar veel respect voor hebben!