In 2002 verraste de Australiër Gregory Good met de in eigen beheer uitgebrachte ep ‘Anno Domini’. Terra Sancta staat voor dark ambient vol met vervliedende zangkoren, errupterende soundscapes en melancholische klanktapijten. Het was wachten op het eerste volwaardige album, dat in 2004 werd geboren. Het Amerikaanse label Malignant Records bracht het weergaloze ‘Aeon’ uit en nu, vijf jaar later, ziet ‘Disintegration’ het daglicht. Geheel in lijn met vakbroeders Nordvargr, Lustmord en Indigo Larvae is Terra Sancta een klasse apart. Somber, donker en groots. Vier tracks waar de gitzwarte drones in epische proporties over de toehoorder heen worden gestort. Het is een spannende reis in deze verontrustende, maar fascinerende nachtmerrie. Subtiel worden de nummers opgebouwd met bombastische golven mystiek. Vier maal vergaat de wereld door de heilige klanken van het sluimerende kwaad. Lucifer heeft gelukkig smaak en maakt het vertoeven in de donkere krochten van deze allesomvattende ellende een plezierige exercitie. De balans tussen noisy hoogtepunten en beklemmende melancholie is gedenkwaardig en bij vlagen vervreemdend. Wie met regelmaat van een nachtelijke wandeling door de branding van de hel houdt, is dit meer dan verplichte kost.