Grovgast is het duo Matthias Meersmans en Bram Van Houtte, die een verleden delen bij de band Codasync, intussen wijlen. Dat verleden is duidelijk te horen op deze ‘Diggids’, niet zozeer in het geluid (al zijn beide bands louter instrumentaal), dan wel in de avontuurlijke en onconventionele aanpak.
Codasync was een kwartet dat eigengereide uitgesponnen progressieve rock bracht, terwijl Grovgast gebalder, meer gestript klinkt en enkel bas, synths en drum hanteert. Die bas wordt wel door allerlei effecten gesleurd. Het resultaat is futuristische mathrock met een geile freakfunkerige kant. Heel strak, donker en dansbaar. Al zal hierop niet worden gedanst in de nieuwste hippe club, maar eerder in een obscure tent waar je eerst een trap naar beneden moet nemen en waar Squarepusher of Trans Am ook al eens in de mix worden gegooid. Stuwende ritmiek, met een bastoon die bubbelt, kaatst of nerveus rond hotst. De band klinkt soms als STUFF. maar dan in een rock-’n-roll mood. Het is allemaal soms wat nerveus, maar dan op een goeie manier. Alsof je drie straffe koffies hebt gedronken. Maar dan met een goeie neut erbij. Het is inventieve muziek, alchemie met noten met een uitkomst waar je nooit zeker van bent. Het is een plaat die verslavend werkt, je meetroont naar een trashy, ietwat rauwe groove waar je bij iedere luisterbeurt wat dieper in getrokken wordt. La Jungle is ook een referentie, maar dan zonder die absurde gekte en minder ziedend.
Grovgast heeft met deze plaat een eigen niche uitgekerfd. Eentje waar wij met graagte in vertoeven. Nog van dat!