Deze band bevat een paar ex-leden van The Ex en de Bent Moustache, waaronder de zanger G.W. Sok, gitarist Ajay Saggar en de 17 jarige wonderkinddrummer Mees. Zelf omschrijven ze hun verse band als een bonte mix tussen de The Fall, Can, Sun Ra, Captain Beefheart, Public Image Limited en King Tubby, een goede mondval van diverse invloeden en brede stijlen. Zet daarbij de zang van G.W. Sok en je krijgt een sterk sociaal-politiek engagement met knipogende teksten die altijd raak zijn en de aandacht grijpen. ‘Here We Go Again’ is een punky ska-rock riedel met saxofoon en in ‘Orbit Macht Frei’ is de punkrock van een iets steviger kaliber en gaan de teksten over de televisie als de ridicule religie (al zou dat even goed het internet kunnen zijn).’Free-dum Trail’ is een (te) kort tussendoortje met tragisch mooie spirituele jazz van Sun Ra allure. ‘World of Confusion’ verbreekt de rust en hobbelt door op de rockende toer met een hypnotiserende elektronische achtergrond en herhalende saxofoonzuchten waarbij gezongen wordt over de open en gesloten meningen van mensen. ‘Shouting at the Moon’ begint experimenteel elektronisch maar slaat om naar gearrangeerde rock met een synthesizermelodie waarbij de sfeer van de vorige songs herhaald wordt. ‘Shop Drop’ verhaalt over de consumptiedrang van de doorsnee mens op stevige indierock en in ‘El Problemo Grande’ weerklinkt een mistige en donkermoedige Al-Andalusische sfeer in een uitgesponnen instrumentele compositie en wat lijkt op helicoptergeluiden. Het 10 minuten durende slotstuk ‘Massivemisivemessage…’ bestaat uit een aantal Engelse politieke speeches waar de sprekers hun gal spuwen op een achtergrond van grommende soundscapes. Beslist geen gelukkig einde maar het is een vrijdenkende plaat die tot nadenken aanzet en zijn momenten kent. Ook verkrijgbaar als gelimiteerde vinyl oplage via de Ex shop.