Skarbø behoort tot een jonge generatie Scandinavische improvisatiemuzikanten die duidelijk en vastberaden afstand nemen van het etherische, ultra-gestroomlijnde imago dat muziek uit die contreien vaak opgekleefd krijgt (kijk gerust eens richting ECM). Wat Skarbø doet kan je zelfs bezwaarlijk onder de jazznoemer steken. Met zijn trio 1982 komt hij soms in de buurt van dat vaarwater, maar eenmansproject DIE, Allround Handwerker! situeert zich binnen de wereld van de vrije improvisatie. Net zoals Kjetil Møster het een tijd geleden nog mocht doen op een album voor het ‘Music For One’-reeks van het label, zorgt ook de drummer nu voor een soloperformance die vooral wil stilstaan bij de minder gekende mogelijkheden van een instrument. Hier dus geen razende roffels, wild cimbaalgerammel en evenmin subtiele tromroffels, maar oneigenlijk gebruik van de drumkit, gerotzooi met allerhande speeltjes en een onverminderde zoektocht naar ongebruikelijke geluidencombinaties. In de opener wil dat nog goed lukken, met een excentrieke combinatie van grotesk uitvergroot gesis en ratelende metronoompercussie, maar daarna wordt het palet plots enorm versmald, met een paar stukken waarop je hem in de weer lijkt te horen met een zakje schelpen of kroonkurken en krakende oerelektronica (zeurende Sega-tonen zijn nooit veraf). Hij belandt daarbij soms op het terrein van percussionisten als Michael Zerang, Tony Buck en Chris Corsano, artiesten die vanachter een drumstel een boeiende, nieuwe geluidenwereld kunnen creëren, maar zon vaart loopt het bij Skarbø helaas niet. Het album bewijst dat soloperformances niet iets zijn om lichtzinnig mee om te springen. Live kan dit misschien geinig zijn, maar om een album te vullen schiet hij tekort.