Anno 2005 valt het niet mee op te vallen in het wereldje van de Detroit Techno. Dood is het genre niet, maar het zit toch in een minstens even diepe crisis als de automobielsector uit de gelijknamige stad. Vernieuwing in de stroming is tegenwoordig eerder een zaak van met veel gevoel voor details de sound te perfectioneren dan de luisteraars tegen sneltreintempo met stilistische spitsvondigheden om de oren te slaan. De adepten van de Europese variant, waarvan Heiko Laux, Fabrice Lig en Funk D’Void goede voorbeelden zijn, proberen het geluid te minimaliseren, een flinke portie gestripte funk aan het geheel toe te voegen en aldus de klemtoon te leggen op het dansbare karakter. Lichtjes afwijkend van die tendens poneert Juan Atkins zijn eerste langspeler in jaren. Zijn veellagige nummers zijn onbeschaamd lang, (relatief) complex en evenzeer bedoeld voor de oorschelpen als de dansbenen, doch bovenal boeiend. Opmerkelijk toch, aangezien de hele sessie opgenomen werd in Berlijn met Tresor-getrouwe Pacou als co-producer. Hopelijk krijgt deze samenwerking snel navolging en mogen we ons binnenkort verwachten aan een hele reeks Amerikaans-Europese collaboraties.