In GC #131 kwam de Noorse violist Nils Økland aan bod, maar er zijn nog meer spelers van de typische Hardangerviool in het land van fjorden en zure haring. Net als Økland is Erlend Apneseth flink geworteld in de traditie van de volksmuziek en heeft hij een gezonde portie zin voor avontuur en hedendaagse klanken. Na zijn debuut in 2013, ‘Blikkspor’, heeft Apneseth nu een opvolger klaar. Op ‘Det Andre Rommet’ – ‘De Tweede Kamer’, zegt de vertaalmachine – wordt hij vergezeld door Øyvind Hegg-Lunde op drums en Stephan Meidell op gitaar. Het album varieert van liedjes die rechttoe rechtaan zijn en waar de viool op de voorgrond treedt, tot minder conventionele, vaak repetitieve nummers waarin de instrumenten onherkenbaar worden en opgaan in een goed gevuld bad. ‘Sapporo’ is er eentje van de eerste soort. Het typische sleurende, glijdende geluid van de Hardanger, die overslaat als een jongensstem in de pubertijd, neemt de leiding en de andere twee volgen de rubatomelodie. De titeltrack is weer wat anders, het is het langste nummer in een plaat die uit tien relatief korte tracks bestaat. Het nummer ‘Det Andre Rommet’ begint aarzelend en friemelend. De melodie sijpelt langzaam door en pas over halfweg begint de viool te jammeren. Het is het begin van een minder concrete passage op het album die ongeveer vier nummers aanhoudt. Het Apneseth trio speelt subtiel met boventonen (‘Trollsuiten’) en feedback (‘St Thomas Klokkene’ en ‘Hugskot’). ‘Dialog’ verdient een bijzondere vermelding omwille van de eenvoudige schoonheid van de tokkel en de aparte frasering. Het tweede album van Erlend Apneseth is meer dan de moeite, het is esthetisch en boeiend, klinkt fris en herkenbaar. Het is een erg diverse plaat geworden waar het in het begin wel zoeken is naar de overkoepelende boog.