Zelfs welhaast Bijbelse rampspoed het volledige Europese hoofdkwartier in het Nederlandse Sevenum ging eind september in vlammen op kan de vastberadenheid waarmee Relapse aan een nieuw artistiek elan werkt niet stoppen. Om maar te stellen dat het label de laatste tijd er opnieuw een bijzonder interessant en relevant releaseschema op na houdt. Circle Of Animals is één van die nieuwe prijsbeesten. De kern van dit project staat uit twee muzikanten met elk een opmerkelijke staat van dienst. Sanford Parkers curriculum vitae vermeldt onder meer Minsk, Nachtmystium en High Confessions, terwijl kompaan Bruce Lamont enige bekendheid geniet als lid van Yakuza. Op Destroy The Light wordt het duo bijgestaan door een indrukwekkende lijst drummers waarvan Steve Shelley (Sonic Youth), John Herndon (Tortoise) en Dave Witte (Burnt By The Sun, Municipal Waste) het meest tot de verbeelding spreken. Ook Chris Connelly (Pigface, Ministry) leverde een kleine vocale bijdrage. Met die laatste referentie is de toon meteen ook gezet: net als Ministry heeft ook Circle Of Animals Chicago als uitvalsbasis. Alles komt terug en dus ook industriële metal. Denk aan die stad, metalgitaren en elektronica en je komt automatisch terecht bij het semi-legendarische label Wax Trax! Niet dat Circle Of Animals kan worden gestigmatiseerd als anachronistisch, maar het is onmogelijk om niet te verwijzen naar Godflesh, Big Black, KMFDM of Ministry. Destroy The Light pikt gewoon de draad weer op waar het genre vijftien jaar geleden consolideerde en pompt er nieuw bloed in. En dat maakt het allemaal opnieuw spannend.
Ook Totem uit Brooklyn verzoent oud en nieuw, maar duikt nog verder de tijd in. Meer bepaald de jaren 1970 toen progrock haar hoogtepunt kende. Sweet Dreams jamt een flink stuk door tussen spacerock, klassieke hardrock en progressieve metal. Orgel, drums en gitaar (en in heel beperkte mate zang) bepalen het geluid en dat levert een album op dat tegelijkertijd behoorlijk heavy en groovy is. Hawkwind en Deep Purple zijn de voor de hand liggende invloeden, maar ook bij meer hedendaagse bands als Zombi, Tarantula Hawk of Comets On Fire is het niet lang zoeken naar overeenkomsten. Het veelzeggend getitelde synth-interludium Synthasaurs zorgt er ten slotte voor dat we ons de onwezenlijke (horror)soundtracks van Goblin en John Carpenter voor de geest halen.