Pneu, uit het Franse Tours,is een duo dat ons op kosten zal jagen. ‘Destination Qualité’ is namelijk het derde album. Pete Simonelli (Enablers) verleent zijn parlando aan het nummer ‘Hinges’, een trucje dat Pneu ook al uithaalde op ‘Highway To Health’ uit 2010. Toen was het Eugene S. Robinson van Oxbow die zijn typische stemgeluid leende voor één nummer, het voor hem uiterst passende ‘Knife Fight’. Het is een plaat die we zeker gaan opsnorren, want we zijn heel erg onder de indruk van de opvolger. Gitarist Jérôme Vassereau en drummer Jean-Baptiste Geoffroy spelen een heel inventief soort mathrock en doen dat op een punky manier. Soms klinkt Pneu als een light-versie van Lightning Bolt, al is dat vooral een opwelling omdat ze ook als duo opereren. Pneu gaat dan soms wel heel fel te keer, het duo wil zich geen keurslijf aanmeten. ‘The Biggest, The Ankle’ is een onvervalst stukje piepknormathrock. ‘Future Plus Tard’ drijft op een rockmelodie en dito ritmes. ‘Gin Tonic Abordable’ is het meest verslavende en indrukwekkende nummer. Tien minuten heerlijke noiserock dat fans van bijvoorbeeld Hella en Don Caballero zal doen likkebaarden. Andrew Schneider (Pigs, Unsane, Made Out Of Babies) houdt de chaos aan de ketting. ‘Destination Qualité’ is het voorlopige magnum opus voor Pneu.