Een paar weken geleden was het plots lente. Ik had het niet direct door, want ik zat binnen. Ver weg van de vogels die hun eenzaamheid overschreeuwden, ver weg van de geur van opgewarmde aarde. De zonnestralen die de kozijnen verlichtten, gaven me echter het gevoel dat ik niet lang binnen mocht blijven. De straat riep, de stad krijste. Terwijl de parken en perken zich met mensen vulden, kon ik niet van de bank afkomen. Het ontkennen van een noodzaak om de woning te verlaten was het hoogste doel dat ik op die dag zou kunnen bereiken. En ik heb het bereikt.
De soundtrack voor dit streven werd geleverd door de Russische twintiger Marat Shibaev, die onder zijn pseudoniem Martin Schulte een van de mooiste dub-techno albums van dit jaar op zijn naam heeft gezet. Het negen track sterke album draagt de pathetische titel ‘Depth Of Soul’, maar wie ben ik om pathetische argumenten te verwerpen.