De reüniekoorts beleefde afgelopen zomer nieuwe hoogten op Pukkelpop. Absoluut hoogtepunt van al die groepen die nog een graantje mee komen pikken op basis van vroegere verdiensten was Grandaddy. Werkelijk alles klopte gewoon. Overal lachende gezichten rondom ons en de zon die onder de rand van de tent lekker zacht in de nekken brandde. Tel daarbij excellente uitvoeringen van hun spacy progpop oeuvre, en de best geslaagde reünie van 2012 was een feit. In de nasleep van die reünie verscheen van frontman Jason Lytle de tweede soloplaat, ‘Dept. Of Dissappearance’. De man woont ondertussen eenzaam op een berg in Montana, tegen de Canadese grens. Daar leidt hij een teruggetrokken bestaan en knutselt hij verder aan heerlijke liedjes. De nummers op dit album maken duidelijk dat hij, en hij alleen, het brein was van Grandaddy. We horen dezelfde klankkleuren als in die songs in deze verzameling, vaak, introspectieve nummers. De muziek klinkt hier als de vervaagde technicolor kleuren van een Viewmasterplaatje. Of voor de hipsterkids onder u, als een foto gemaakt met de lo-fifilter van Instagram.