Als producer is Ricardo Villalobos hoogst onbetrouwbaar. Eens in de zoveel tijd verschijnt er een briljante 12inch, nog vaker is het oorverdovend stil. Ja, in de tussentijd zijn de deejay-sets van de in Berlijn woonachtige Chileen van topklasse. Toch: het wachten is op nieuwe klassiekers die net zo goed zijn als Fizheuer Zieheuer en Enfants. Want eerlijk is eerlijk, Villalobos is een van de interessantste producers van deze eeuw tot nu toe. Gelukkig is er nu Dependent And Happy: vijf vinylschijven of een cd met techno uit het universum van Villalobos. En in dat universum is het goed ronddwalen. Villalobos maakt techno die ademt, die haast doorzichtig is en zich vormt op het moment van afspelen. Geen seconde is hetzelfde, al zijn de beats betrekkelijk stabiel. Toch veranderen ook die, zonder waarschuwing, van vorm. Villalobos vertelt in interviews maar wat graag dat hij bij het produceren van zijn muziek geen gebruikmaakt van standaard software. Het resultaat lijkt nergens op – in de goede betekenis van die woorden. Vogels fluiten, autos rijden voorbij, ritmes gaan op in andere ritmes, stemmen praten en brabbelen, glitch komt langs – allerlei geluiden vullen de open ruimte die Villalobos creëert. De muziek is vreemd, maar klinkt niet zo. Het gekke is dat Dependent And Happy prima dienst kan doen in de achtergrond, zeker als het om de cd-variant gaat. Daarop zijn de nummers aan elkaar gemixt en het album begint ergens en kabbelt voort tot het eind. Dat kabbelt klinkt wellicht wat negatief maar zo is het niet bedoeld. Juist niet, Villalobos is hier in topvorm en maakt muziek die zich niet opdringt. Techno waar je op kunt dansen, maar die net zo goed flirt met avant-garde of modern klassiek. Villalobos is een klasse apart.