Demon Queen

Hellsonics hebben Antwerpen als hun rock’n’rollbasiskamp en bestoken van daaruit de rock- en psychobillyscène. Dertien nummers staan er op hun schijfje, niet allemaal van eigen hand jammer genoeg. De cover van Nancy Sinatra’s ‘These Boots Are Made For Walking’ valt wel mee, maar dat nummer is ondertussen sufgecoverd. Dan maar liever hun versie van het net zo klassieke ‘Shout’ dat beter bij hun stoute imago en bij de zwoele rockstem van frontvrouw Killie D. past. Probleem met dit schijfje is de zwakke productie. Het kan dan wel de bedoeling zijn om alles lekker rauw en in één keer op de band te zwieren, maar zoals de nummers er nu op staan rammelt het geluid aan alle kanten. Jammer, zeker voor een kwartet dat sinds hun ontstaan in 2002 een stevige podiumreputatie aan het opbouwen is. Het is natuurlijk niet evident om de liedjes van een rauwe, wild om zich heen slaande band goed op te nemen, maar dit is echt wel een beetje te lo-fi. We luisteren daar echter gewoon doorheen, en dan horen we potige rock’n’roll waar aan te horen is dat Hellsonics in om het even welk feestzaaltje de boel op stelten weet te zetten. Dan hebben Milwaukee Wildmen het al een stuk beter voor elkaar, maar het trio timmert dan ook al meer dan tien jaar aan de psychobillyroad to hell. De ervaring straalt van deze band af, en al is ook hier het geluid van de tien nummers niet super, het rammelt een stuk minder en imponeert daardoor een stuk meer. Snelle drums, een ongelooflijk goed klinkende contrabas en typische psychogitaarlijntjes worden aangevuld met aan hardcore refererende snelheden en hier en daar wat country om de plaat wat variatie mee te geven. De gaspedaal gaat er van bij plaatopener ‘Feel Like Dying’ goed op, en blijft omzeggens het volledige half uur ingedrukt. Onderweg rammen ze eventjes ‘Camouflage’ van Stan Ridgeway in elkaar en afsluiten doen ze met een eerbetoon aan hun helden middels een cover van ‘Slow Down You Grave Robbing Bastard’, inderdaad, de klassieker van die andere wildemannen van de psychobilly, The Meteors. Tussendoor komen krakers als ‘Eurotrash’, ‘Personal Demons’ en ‘Refuse To Loose’ voorbij, die gegarandeerd elk feestje op gang kunnen trekken. Which is nice.

tekst:
Patrick Bruneel
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!