Death Acoustic

We kennen allemaal Nick Oliveri als die gekkerd die meestal in zijn blote bast het podium onveilig maakte samen met Josh Homme in Queens Of The Stone Age. Na het zeer succesvolle album ‘Songs For The Deaf’ en langdurende tournees konden de twee heren het niet meer met elkaar vinden en gingen ze elk huns weegs. Homme deed lustig verder, en blikte met zijn band de albums ‘Lullabies To Paralyze’ en ‘Era Vulgaris’ in, maar we missen iets op die platen. Het mag duidelijk wezen wat: de brutaliteit van Oliveri. Het was net zijn onvoorspelbare gedrag en zijn brute manier van spelen die de Queens dat beetje extra gaven. Oliveri zat ondertussen natuurlijk niet stil. Hij is nog steeds de drijvende kracht achter Mondo Generator, speelde bij zowel The Dwarves als bij The Knives alvorens nu in zijn ukkie naar buiten te komen met een tot op de grond afgekloven akoestisch soloalbum. En laat dat nu net een plaat zijn die we helemaal niet van deze geweldenaar hadden verwacht. Niet dat dit nu slappe kost is geworden, integendeel. Het resultaat jaagt bij momenten schrik aan en dat komt niet alleen door de schitterend agressieve uitvoering maar ook door de keuze van de songs. ‘Outlaw Scumfuc’ van de overleden G.G.Allin is hem op het lijf geschreven. Er staan trouwens nog wel een aantal covers op de plaat, die allemaal perfect bij Oliveri’s persoonlijkheid passen. ‘Hybrid Moments’ van The Misfits, ‘Dairy Queen’ en ‘Follow Me’ van The Dwarves, ‘U Blow’ van Moistboys tot een gestripte versie van ‘Gonna Leave You’ toe, die hij samen met Homme pende. ‘Love Has Passed Me By’ van Kyuss is nog zo’n song die in een afgestroopte versie een meerwaarde krijgt. ‘Death Acoustic’ is uiteindelijk verrassend en briljant tegelijk.