Wat een titel. Niet op letten. Hebben we hier te maken met tekstloze liedjes? Welnee, er is geen refrein of couplet te bekennen. Geen aandacht aan besteden. Evenmin aan de titels van de stukken, ze kunnen met gemak worden ingewisseld voor andere titels en hebben waarschijnlijk vooral betekenis voor de heer Orphax. Maar de luisteraar moet de plaat beoordelen op wat hij biedt: geluid, verdeeld over vijf stukken. De Tragedie Van Een Liedjesschrijver Zonder Woorden is de eerste echte cd van Orphax en verschijnt op het label Moving Furniture Records; achter de artiestennaam en het label schuilt Sietse van Erve. Eerder bracht hij als Orphax al en aantal cd-rs uit op labels als Cut Hands en Verato Project. Zijn nieuwe plaat ligt in het verlengde van eerder werk: sferische muziek die aanleunt tegen ambient en isolationism, met een sterke rol voor donkere drones. De vijf composities bestaan veelal uit lagen van aanrollende en wegebbende tonen; de ene keer houden ze langer aan, een andere keer wisselen de tonen sneller. Soms is er een vibrerende toon als onderstroom; overal klinken de schijnbaar willekeurig gestrooide klanken en losse geluiden. In het eerste stuk gaan bijvoorbeeld de bijna rinkelende en zoemende tonen allengs over in geritsel, geknap en gekraak. Elders klinken tjirpende geluiden en storingsgeluiden. In het afsluitende nummer wordt de sfeer bijna dreigend met donker ruisende drones en felle metalige slagen. De composities vertonen overeenkomsten en zeker zoveel verschillen; dat maakt dat de plaat consistent en tegelijkertijd afwisselend is. Het duiveltje zit ook hier regelmatig in de details. Orphax verbaast ons niet door te komen met vernieuwende geluiden en opbouw, maar wat hij hier aflevert, is heel goed, vakkundig en sfeervol.