Als er een jaarlijkse prijs is voor meest misleidende bandnaam én cd-titel, dan is Das Simple van het Franse Das Simple dit jaar voor beiden de kandidaat in vorm. Niets, maar dan ook werkelijk niets aan Das Simple is simpel. In een goede 42 minuten passeert een breed spectrum aan wiskundige formules in de vorm van mathnoise, -core en rock. Hier en daar afgewisseld met complexe metalpartijen die tegen de progrock aanhangen, maar dan met een hart, of tappend in het jargon van de indiepop, maar dan met ballen. Net als het eveneens Franse – We Insist! neemt Das Simple de vrijheid van structuur uit de jazz over in een noiserock basis. Deze Fransen kiezen alleen iets duidelijker voor de noiserock kant en de absurditeit die we ook kennen van The Sound Of The Union Of A Man And A Woman en The Panoply Academy Legionnares. Bij Das Simple bestaan vorm en creatie bij gratie van chaos, dan wel met de gedachte dat chaos een nog onbegrepen vorm van structuur is. En daar is niets simpel aan, dat is het getal phi uitrekenen tot 37 cijfers achter de komma terwijl je gepassioneerd touwtje springt met een gitaar om de nek.