Krautrock wordt momenteel massaal van onder het stof gehaald en wanneer het regent bij Revisited Records druppelt het bij het eveneens Duitse SPV Recordings. De eerste brengen momenteel stapsgewijs het volledige oeuvre van Amon Düül II en Klaus Schulze opnieuw uit; de tweede duikt in de catalogus van Popol Vuh. Popol Vuh werd opgericht in 1970 door Florian Fricke, Holger Trülzsch en Frank Fiedler, maar het echte brein is zonder meer Fricke. Genoemd naar het heilige boek van de Quiché, een aan de mayas gelieerd volk uit westelijk Guetemala, wist het trio al snel uit te groeien tot één van de meest innovatieve groepen van de naoorlogse Duitse avant-garde. In de jaren 1970 zou Popol Vuh in grote mate worden vereenzelvigd met de nu legendarische Moog III synthesizer. De twee eerste albums Affenstunde (70) en In Den Gärten Pharaos (71)- zijn puur elektronisch en kunnen gemakshalve tot de zogenaamde kosmische school worden gerekend. In die hoedanigheid heeft de groep onmiskenbaar zijn stempel gedrukt op de elektronica van de jaren 1990 en meer bepaald op ambient, worldbeat en trance. Vanaf hun derde album Hosianna Mantra (72) verrijken ze hun sound met psychedelica, (space)rock, religieuze muziek en etnische klanken. Het instrumentarium werd aangevuld met andere (akoestische) instrumenten zoals gitaar, sitar en piano. Frickes vriendschap met de Duitse cineast Werner Herzog geeft een determinerende wending aan de carrière van Popol Vuh. Wanneer de regisseur het trio vraagt om muziek te componeren bij Aguirre – Der Zorn Gottes, dé cultfilm met Klaus Kinski en Isabelle Adjani in de hoofdrollen, breekt voor Fricke een nieuw tijdperk aan. Tussen 1976 en 1990 zal Popul Vuh nog verschillende soundtracks leveren voor Herzog: Herz Aus Glas (77), Nosferatu (78), Fitzcarraldo (82), Spirit Of Peace (85) en Cobra Verde (87). Op Fitzcarraldo gaat Fricke aan de slag met opera en passeren onder meer operaster Caruso en klassieke meesters als Richard Strauss, Verdi en Puccini de revu. (Tien jaar later doet Fricke dit nog eens over, ditmaal met Mozart op Florian Fricke Plays Mozart.) Naast muziek was Frickes grote passie reizen en het exploreren van vreemde culturen. Zijn reizen brachten hem onder meer naar Libanon, Israel, Afghanistan, Nepal en Tibet; telkens leverde dat dan weer inspiratie op voor nieuwe muziek. Op 29 december 2001 overleed Fricke op 57-jarige leeftijd, maar zijn muzikale erfenis had hem dan al lang onsterfelijk gemaakt. Brian Eno, Jim ORourke, Aphex Twin of Alex Patersson (The Orb), Stephen Malkmus (Pavement): allemaal citeren ze Popol Vuh als een cruciale invloed.
SPV heeft het plan opgevat om de komende maanden 19 van de 23 albums opnieuw uit te brengen, van het bovenvermelde debuut Affenstunde tot Hirtensymphonie uit 1997. Belangwekkend daarbij zijn de vele, nooit eerder uitgebrachte bonusnummers. De cds zullen telkens in een digipack met origineel artwork worden gestoken, vergelijkbaar met de heruitgaves van Schulze en Amon Düül II.
Krautrock was niet alleen Can, Neu! of Faust, maar ook en vooral heel veel progrock. De dubbeldvd Krautrock Meeting 2005 focust met concertfragmenten opgenomen voor en door Rockpalast (WDR)
van Amon Düül II, Peter Pankas Jane, Epitaph, Guru Guru, Karthago, Birth Control volledig op dat segment van de stroming. Dat levert op zijn best uitermate theatrale muziek op in de lijn van King Crimson. Op zijn slechtst dwaalt de geest van belegen kazen als Yes, Genesis, Deep Purple of Emerson, Lake & Palmer door het geheel, inclusief een hoog Spinal Tap gehalte en veel rimpels. Interviews met de artiesten relativeren één en ander, maar het zet vooral pijnlijk in de verf waarom destijds punk werd uitgevonden. En vooral: dat niet iedereen opgetogen was en is met de term Krautrock.