Het wordt al net als bij de achterflappen van boeken. Op het, overigens prachtig vormgegeven, hoesje van Dark Days Exit van Felix Laband wordt de muziek aangeprezen door zijn collegas. In dit geval door zowel Kruder als Dorfmeister en ook nog eens door Martin Gretschmann van The Notwist. Die quotes zijn in dit geval compleet overbodig, want al bij het eerste nummer wordt duidelijk dat het vlees in deze kuip zelfs bij de keurslager op zou vallen door de kwaliteit. De gitaren en fluiten van Felix Laband nemen ons vanaf de eerste seconde mee naar zijn droomwereld. Een tere wereld waar glitches en elektronica hand in hand met snaarinstrumenten door het sprookjesbos huppelen. Laband is jonge Zuid-Afrikaan, nu is onze kennis van dat land niet uitputtend, maar voor zover we weten is dit de eerste interessante elektronische act die daar vandaan komt. Laband brengt hele kwetsbare en rustige elektronica met zo veel rust dat zelfs Duitsers er niet aan kunnen tippen. En dat konden we in elektronicaland wel weer even gebruiken, iets nieuws en compleet fris. Bij het label Compost zijn ze dolblij dat Laband zich op de muziek heeft gestort in plaats van op het surfen. Gelijk hebben ze, het Duitse label heeft met deze international een soort Maradona gescout waar zij en wij nog heel veel plezier aan gaan beleven. Wat zeg ik, het plezier is er nu al!