De verkoopspunten van het achttal dat zich The Sainte Catherines noemt: ze komen uit Montreal, Canada en zijn daarmee de eerste Franstalige Canadese band die tekent bij het label van Fat Mike. Verder gooien ze drie gitaristen in de mix, die zogezegd het verschil in hun sound moeten maken. Het is maar best dat ze deze mededeling uitgebreid in hun bio melden, want echt horen doen we die drie gitaristen niet. Wat we wel horen is een indie punkrockbandje dat graag mee zou rijden op de hype die inmiddels gepasseerd is, of zo hopen wij toch, en met hun derde plaat nog wat liedjes toevoegen aan het uitgebreide repertoire pubereske punkpop. Twaalf liedjes staan er op dit schijfje, waarvan er welgeteld geen enkele noot langer dan een seconde blijft hangen. Dat is maar best ook, want de melkmuilen die op het binnenhoesje naar ons staan te grijnzen, zien we liever niet elke dag op televisie. Wel een mooie hoesfoto, t is een begin als een ander. Love Equals Death uit San Francisco debuteert met een plaat vol melodieuze poppunk die een stuk beter in elkaar steekt. De band gaat straks op toer met Pennywise en No Use For A Name en daar passen de heren perfect tussen. Hier en daar ontwaren we ei zo na liedjes die wel eens voor de grote doorbraak kunnen zorgen voor deze veteranen uit onder meer Tsunami Bomb, Eye Defi en 26 M.P.H.. Lottery, Black Rain of V.O.C., de band kan kiezen welke track op een potentiële doorbraaksingle te zetten. Ze sluiten zelfs af met een aanstekerballadeke (Truth Has Failed) om ook de jonge deernes tevreden te stellen! Wereldschokkend is deze plaat natuurlijk nergens, maar liever liedjes met poten en oren die nog iets om het lijf hebben. Liefhebbers van Good Riddance of AFI snaaien deze plaat gegarandeerd mee. Over niveauverschil gesproken, dat wordt heel duidelijk als we de minicd van de oudjes van NOFX door de boxen jagen. Goede nummers, geen talentloos geram maar gerichte aanslagen, een degelijke stem én variatie! Wat wil je ook, Fat Mike staat hier zelf aan het roer en kent het klappen van de zweep. Twee nummers van het aankomende nieuwe album Wolves In Wolves Clothing waarvan vooral het met ska aangezette The Marxist Brothers imponeert. Zelfs de track Youre Wrong, met alleen akoestische gitaar en de imposante stem van Fat Mike, weet te overtuigen. NOFX bewijst dat ook veertigers nog steeds punkrock kunnen maken die er wel toe doet, en deze zes nummers in dertien minuten doen het beste verwachten voor de cd die er staat aan te komen. Al dat jong grut kan op avondles bij de oudjes. En Jezeke is vanaf nu een zatte hippie. Towers Of London, voorheen The Tourettes, zijn Engelsen met een wel zeer dikke nek. Ze zetten zich af tegen alles, willen The Sex Pistols van nu zijn maar het promo-exemplaar bevat meer keer de slogan Property Of TVT Records doorheen de tracks dan dat we iets aan de muziek hebben. We zijn dan ook kort over deze methode: fuck off en speel met iemand anders zijn ballen. Deze plaat is geen recensie waard. Zo, dan zijn we net zo arrogant als hen.