Ooit begonnen als Wolfpack bestormt de Zweedse band Wolfbrigade sinds pakweg 1995 het crustpunk en metalwereldje. De naam Wolfpack bleek ook te worden gebruikt door een neonazibende in een Zweedse gevangenis, vandaar de naamsverandering. De band blijft er doorheen de jaren lekker agressief voor gaan, al kent Wolfbrigade de nodige problemen. Bezettingswissels, het plotselinge vertrek van de één of ander, een paar jaar uit elkaar, weer samen, nu in een soort recessie gevallen. Optredens worden geschuwd en toch is er een nieuwe plaat. En daar is niets mis mee, zeker niet voor liefhebbers van een band als Discharge. Of van één van die andere onverwacht terug opgedoken crustpunkbands als Amebix, Antisect en Hellbastard. Wolfbrigade doet namelijk nog steeds hetzelfde: crustpunk maken alsof Motörhead death metal speelt. Zo heftig, compromisloos en snel gaan de heren met hun songs aan de slag. Twaalf in iets meer dan een half uur en we snappen meteen waarom Southern Lord met hun fascinatie voor crust deze band een kans bood. Het is namelijk lekker headbangen op Damned, een plaat die net niet te lang duurt om te vervelen. Want dat is zowat het enige minpuntje van dit schijfje: veel variatie zit er niet in. Er wordt gebeukt van begin tot eind en meer is er niet aan.