2008 is een goed jaar voor Belgische gitaren. We zijn nog maar amper bekomen van de uitstekende nieuwe platen van Brusselaar Ignatz en het Antwerpse White Circle Crime Club, en we zien alweer een hoop kostbare toekomstige uren volledig in rook opgaan aan het beluisteren van D Is Done van Madensuyu (Gent). Madensuyu Stijn De Gezelle en Pieterjan Vervondel – is een tweemansguerilla die grossiert in voortdreinende naar eigen zeggen op Pixies, Velvet Underground en Beethoven geënte Moderne Muziek. Madensuyu is verder het soort band dat niet van zijn muziek kan leven, maar dat ook niet hopeloos probeert door in drieënveertig bands te gaan bijklussen. Liever gaan De Gezelle en Vervondel een paar maanden per jaar als putjesschepper bijklussen om de rest van het jaar misschien niet van, maar tenminste voor hun muziek te leven. Die verbeten alles-of-niets mentaliteit ademt ook D Is Done uit. We worden er in amper negen songs aan herinnerd waarom we zoveel dwarse gitaarplaatjes in de kast hebben staan. Write Or Wrong zweeft ergens in het vacuüm tussen melancholische Sonic Youth en Explosions In The Sky. My door producer Peter Vermeersch van allerlei geestige klarinetopstoten voorzien is geheid headbangmateriaal en op het druk pulserende Little F zou het wel eens gezellig clubben kunnen zijn. En als ze in de afsluitende titelsong de epische kant opgaan, denken wij met warmte terug aan achtereenvolgens de allerbeste Yo La Tengo (die van Painful, mocht u het zich afvragen en niet die van Mister Tough), de meest contemplatieve Velvet Underground (die van Pale Blue Eyes) en vervolgens, tijdens het verschroeiende middenstuk, aan Madensuyu zélf. Mogen we Stijn De Gezelle en Pieterjan Vervondel bij deze verzoeken om -alstublieft géén dagjob te gaan zoeken. En u natuurlijk om D Is Done te kopen.