Riccardo Dillon Wanke is met ‘Cuts’ niet aan zijn proefstuk toe. De in Lissabon residerende Italiaanse multi-instrumentalist maakte jarenlang deel uit van de impro collectieven Dru en Amuleto en was de mede-oprichter van het drone-en avant-rockensemble Medves. Als soloartiest heeft Wanke ‘Caves’ (2008) en ‘To R.S.’ (een eerbetoon aan componist Robert Schumann uit 2010, kl) op zijn conto staan en daarop perste de multi-instrumentalist een erg boeiende mix van folk, blues, drones en minimal uit zijn piano, akoestische gitaar en een batterij elektronica. Hoewel de (nog steeds onderhuidse) pulse er iets nadrukkelijker op aanwezig is, ligt ‘Cuts’ in het verlengde van de twee vorige soloalbums. Dat maakt dit schijfje er niet minder in interessant om want dankzij de van dreiging bol staande bas, ijle synthriedels, musique concrète- achtige creepy geluidjes en Wankes krom gecroon misstaat ‘Dust’ niet tussen het beste van Leafcutter John. Unheimisch klinkende loops in ‘Dorset’ en ‘Avallaneda’ maken van dat koppel de ideale nummers bij de eindgeneriek van Jonathan Glazers âUnder The Skin’. Rustgevender zijn het zich tegen klassieke avant-garde aanschurkende ‘Gallos Blancos’ en het bluesy ‘K’, al zijn ze ook weer niet echt relaxerend te noemen. Daarvoor klinken beiden nog te beklemmend en dat moet wel om thuis te horen op deze hermetische en donkere maar vooral straffe plaat.