He is a magnificent cellist, and he can do anything, anything on his cello. He could play the civil war, the American civil war on his cello. Werner Herzog sprak vol lof over cellist Ernst Reijseger, die de Duitse cineast al een aantal keer van een soundtrack mocht voorzien. Reijseger werk graag en vaak samen met kunstenaars uit andere disciplines. Voor voor zijn nieuwe plaat, Crystal Palace, liet hij zich inspireren door het werk van vriend en schilder Jerry Zeniuk. Reijseger trok naar München, waar Zeniuk exposeerde in de de Staatsgalerie, en liet er zich door de schilderijen van de Amerikaan leiden in zijn improvisaties. Naast die interesse in het multimediale, kijkt Reijseger ook op vlak van genre graag over het muurtje. Crystal Palace is bijgevolg niet het één of het ander. Zo neemt Reijsegers freejazz-achtergrond de bovenhand in de meer vinnige passages, maar verkent hij elders juist de mogelijkheden van lang uitgesponnen drones. Verder baseert hij zich regelmatig op een eenvoudig motief dat hij dan subtiel ontwikkelt op een wijze die niet ver verwijderd is van de minimal music: een sobere schoonheid is het resultaat. Divers in stijl dus, maar steeds ligt dezelfde spontaniteit aan de basis. Zowel het abstracte als het melodische bezit ten alle tijden een grote dosis menselijkheid. Crystal Palace is dan ook geen plaat voor cello solo, maar voor Ernst Reijseger en cello. Hijzelf vormt een uitermate subjectieve schakel tussen de kunst van Zeniuk en datgene wat we horen. Wij wachten alvast vol spanning op die Amerikaanse burgeroorlog.