Greyscale, een Australisch instrumentaal trio, debuteert met dit gelaagd schijfje. Algemeen zal dit wel de noemer postrock opgekleefd krijgen, maar eigenlijk is het veel meer dan dat. De veelheid aan instrumenten die wordt geëxploreerd en waarmee tegelijk wordt geëxperimenteerd, geven hun geluid een veel ruimere klankkleur dan het gros der postrockers. De inbreng van field-recordings, opgenomen in thuisstad Melbourne, vullen de gaatjes in het licht psychedelisch aandoende klankentapijt. Drone en melodie komen in de meeste nummers mooi samen en culmineren in liedjes met een donkere ondertoon die uitnodigen tot telkens hernieuwde luisterbeurten. Cruel Machine doet zodoende heel erg filmisch aan, vooral op het vlak van het oproepen van verstilde emoties. Een plaatje om cinematografisch weemoedig van te worden, flou en duister maar toch mooi. Minder Tortoise dan Bardo Pond.