Mojobone is het hobbybandje van Per Wiberg dat de man, actief in King Hobo, Opeth en Spiritual Beggars, in 1996 oprichtte. Eerst ging de band door het leven als Foodbox, maar al snel vonden de heren de naam Mojobone een stuk beter bij hun muziek passen. Bedoeling van Wiberg was om songs die door zijn hoofd bleven spoken, via jams met vrienden verder uit te werken en ze op te nemen. Inmiddels is Mojobone aan zijn derde album toe, al zullen de meesten onder ons die eerste twee platen nooit gehoord of gezien hebben. Het debuut was alleen op vinyl verkrijgbaar, de tweede alleen in Japan. Voor hun derde album kan Mojobone op een bredere distributie rekenen en wellicht ook wat meer erkenning. Dat laatste zal dan vooral bij liefhebbers van retrorock moeten zijn, want dat is wat deze Zweden uit hun instrumenten halen. Mojobone, eigenlijk een duo (het andere lid is Marcus Källström; Stonecake, Sky High) aangevuld met een resem muzikale maatjes, spelen eigenlijk gewoon groovende hardrock zoals die in de jaren 1970 werd gemaakt. Harde rock met hier en daar wat blues of vroege doom voor de variatie, met Per Wiberg die zelf de zang voor zijn rekening neemt. Mojobone is het best te vergelijken met hun landgenoten Grand Magus, ook al zon band die de hoogdagen van hardrock wil doen herleven. Ze doen maar.