Om de release van de minder goed ontvangen cd ‘Special Wishes’ (Megablade) en de dvd ‘Anthem’ (Chunklet, vooral beelden van liveshows) van het pas opnieuw leven ingeblazen Harvey Milk (Athens) een duwtje in de rug te geven, besloot Relapse na de ‘Singles’-collectie ook het absolute meesterwerk ‘Courtesy And Good Will Toward Men’ aan de vergetelheid te ontrukken. Oorspronkelijk kwam deze aan vroege Swans schatplichtige plaat uit in 1995. Ze werd al eens heruitgebracht door Tumult in 2000, maar echte wereldwijde distributie zat er tot nu niet in. Bovenop de reguliere cd krijgen we opnames te horen van een volledig concert dat dateert uit de periode van ‘Courtesy And…’. Mooi, want de band trad ook toen al slechts heel sporadisch op. Niet dat de opnames op deze een goed half uur durende bonuscd optimaal van kwaliteit zijn, maar ze geven wel een mooie indicatie van wat we inmiddels meer dan tien jaar geleden hebben moeten missen. De paar singles uit diezelfde periode die hier stof staan te vergaren, blijken nu plots geld waard te zijn en klinken net zomin als ‘Courtesy And …’ gedateerd. Wat verwacht je ook van een band die in zijn beste bezetting de logheid van Swans, de intensiteit van de Godflesh-klassieker ‘Streetcleaner’ en heavy bombast van Neurosis wist te verenigen tot aan Oxbow en U.S.Maple verwante, traag beukende sludge. Om kippenvel van te krijgen. Een piano trekt de ruim tien minuten durende openingstrack ‘Pinocchio’s Example’ op gang, waarna trage maar loodzware bas en drums invallen. Na zes minuten grauwt Creston Spiers als een getormenteerde Michael Gira, een oerschreeuw die Gira in de Swans-begindagen ook slaakte. Dat het trio, in deze bezetting Harvey Milk 1.0 genaamd, niet alleen maar loodzwaar uit de hoek komt, bewijzen gitzwarte en fragiele ballades als ‘The Lord’s Prayer’. Net de afwisseling en de constante originaliteit maken dit album uniek én legendarisch in zijn uitputtende heavyness. ‘I Feel Miserable’ klinkt zo fel als platgespoten Flipper en ook ‘My Broken Heart Will Never Mend’ straalt weinig levenslust uit. En toch is deze plaat een kwestie van optimaal genieten, intens, zwart, beukend en tegelijk zo mooi en breekbaar. Mede door de intense voordracht van Spiers, al komt die slechts sporadisch opduiken, klinkt deze plaat nog steeds baanbrekend. Fans van bovengenoemde bands maar ook idolate liefhebbers van Melvins, Lightning Bolt en Boris maken nu een inhaalbeweging en schaffen deze boreling onverwijld aan. Het zal het beste voornemen voor het nieuwe jaar blijken te zijn.