‘Carboniferous’, het vorige album van het trio Zu, dateert inmiddels van 2009, ook al op Mike Pattons Ipecac. Jacopo Battaglia hanteerde toen nog de drumstokken en het geluid had nog enige verwantschap met jazz. Daarna was het een paar jaar stil. Battaglia had er geen zin meer in en het resterende duo uit Ostia, dicht bij Rome, was aan bezinning toe. En dan kwam Gabe Serbian op de proppen, de magistrale drummer van The Locust. Het klikte wonderwel tussen het trio en men ging aan de slag ergens op het platteland in de buurt van Bologna voor het opnemen van dit album. Een voorsmaakje kregen we met de mini ‘Goodnight Civilization’, waarop Barney van Napalm Death mee mocht doen met een Residents-cover, en ook het album (in de oorspronkelijke bezetting) dat Zu inblikte met Eugene S. Robinson (Oxbow) zag eindelijk het licht. Voor ‘Cortar Todo’ gaat het trio nog een stap verder, een stap die we voor het verschijnen van dit album al live mochten meemaken. Een zeer veel rook uitbrakende rookmachine, een loeiend harde en dominerende bas (Massimo Pupillo), secuur en efficiënt drumwerk van Serbian en Luca Mai (baritonsaxofoon) die eigenlijk niet op kon tegen het verschroeiende geweld van zijn kompanen. Drones, de vertrouwde metalattitude, maffe elektronica (met onder meer field recordings van een medicijnman uit de Amazone die Massimo maakte tijdens zijn reizen) en een overdonderend weird rockgeluid. Slechts vage sporen van jazz blijven overeind. ‘The Unseen War’ en ‘Rudra Dances Over Burning Rome’ kennen nog enige verwantschap met het vroegere geluid. ‘A Sky Burial’ en ‘Orbital Equilibria’ bijvoorbeeld zijn gewoon een mix van alles wat heavy is. Joey Karam (The Locust) en gitarist Stefano Pilia (een verruiming, want gitaren waren tot nu toe taboe) steken een handje toe om dit album tot het felste en krachtigste van Zu tot nu toe te maken. Wij zijn alvast blij dat Zu terug is, zeker met een album als dit onder de arm.