Jean-Claude Vanier is een grote naam in de Franse muziekwereld. De nu zesenzeventigjarige componist, arrangeur en schrijver werkte in de jaren 1970 samen met alle grote namen uit het Franse chanson. Barbara, Gilbert Bécaud, Dalida, Juliette Greco en Serge Gainsbourg –om er maar enkele te noemen– passeerden allemaal aan zijn deur. Hij schreef ook talloze soundtracks. Mike Patton was bekend met ’s mans werk en vol respect voor de componist/arrangeur, en toen ze in 2011 samenwerkten voor een Gainsbourg retrospectieve, werden de eerste zaden voor een samenwerking gezaaid. Drukke agenda’s zorgden voor wat vertraging, maar nu is die samenwerking een fysiek feit met deze ‘Corpse Flower’. Het werd een werk op lange afstand waarbij Vanier ruwe schetsen van zijn songs naar Patton stuurde, waarna hij ongeduldig, met één oog op de klok, de interpretatie van Patton afwachtte. Hij was direct gecharmeerd door de levendige interpretaties van Patton, die zijn status als unieke vocalist nogmaals in vet onderstreepte. De opnames van de plaat gebeurden zowel in Los Angeles als Parijs met goed volk als Smokey Hormel (Beck, Johnny Cash), Justin Meldal-Johnsen (Beck, Air, Nine Inch Nails), James Gadson (Beck, Jamie Lidell), Denys Lable, Bernard Paganotti (Magma), Daniel Ciampolini, Didier Malherbe, Léonard Le Cloarec en het Bécon Palace String Ensemble. Het is een heel vitale, sprankelende plaat geworden waar beide protagonisten hun talenten breed uitsmeren. De heerlijke arrangementen, die heel erg Frans klinken, zijn melodramatisch georkestreerd, rijk aan strijkers, piano en gitaren, met hier en daar een donkere ondertoon. Deze worden ingevuld door de unieke stem van Patton die met zijn interpretatie de songs volledig de zijne maakt. Hij klinkt de ene keer sexy, een andere keer demonisch en nog een andere keer laidback. Twee toptalenten samen geven niet altijd vuurwerk, maar in het geval van deze plaat kun je enkel van pure klasse spreken.