Sommige bands lijken er plezier in te scheppen om hun luisteraars met een zo breed mogelijk muzikaal referentiekader op te schepen. Tijdens het luisteren naar ‘Corolla’ van Soft Grid schoten ons bijvoorbeeld deze namen te binnen: Stereolab, Talking Heads Kraftwerk, Sonic Youth, My Bloody Valentine. Denk: zangeressen (met flinke Duitse accenten), gitaren die of uitbarsten, of stofzuigeren, of droge funky riffs spelen, lange synthesizerpassages, en af en toe wat new age-kitsch. Soft Grid plaatst zich ergens in het niemandsland tussen synth-gerichte new wave en postrock, en doet dat bij vlagen behoorlijk aanstekelijk. De makke van ‘Corolla’ is nog wel dat de groep het nog niet helemaal in de vingers heeft om nummers sterk op te bouwen. ‘Minus Planet’ is bijvoorbeeld een fijn stuk muziek dat in dertien minuten alle kanten op schiet, maar dat vrij staccato doet, zeker vergeleken met pakweg Stereolab. Maar mocht dat in de toekomst goed komen (en dat hopen we zeker), gaan we nog veel meer plezier aan Soft Grid beleven dan we nu al doen.