We Have Access To Too Many. De malaise in de muziekindustrie is er niet alleen omdat niemand nog platen koopt. De malaise is er ook omdat er te veel platen zijn en niemand door het bos de bomen nog ziet. Omdat bescheidenheid immer siert zijn we vandaag gids in het kluwen van de dansmuziek. Koop de volgende drie platen en je springt zes maanden verder in de tijd. Vladislav Delay bouwde zijn reputatie op als één van de sterkhouders van Mille Plateaux, maar bewees vooral zijn uniek talent toen hij als Luomo de instant-klassieker Vocalcity op de mensheid losliet. Convivial heet zijn nieuwste wapenfeit en het is opnieuw een meesterlijke plaat. House voor de toekomst. Negen nummers lang sluit de Fin zich op in het universum van de housemuziek. Met vocale bijstand van ondermeer Sascha Ring (Apparat), Cassy, Jake Shears (Scissors Sisters, Johanna Livanainen en Robert Owens ondergraaft hij het genre. Klinkt Convivial bij de eerste luisterbeurten nog als een degelijke houseplaat, dan valt het pas na lange tijd op hoe precies en intelligent Luomo zijn plaat opbouwde. Ook voor niet-danceliefhebbers is dit een regelrechte aanrader. Net als de nieuwe worp van Extrawelt. Het duo zet met One Three Hill de toon en houdt het tempo verschroeiend hoog. Enkel in Kurt Curtain (Skit) krijgen we een korte adempauze. Het sterke aan Schöne Neue is dat de plaat geen moment voorspelbaar wordt en men hun minimale sound moeiteloos oppompt tot een mini-ouverture. Klasse, net als de The Essence van Sten, het alter ego van Lawrence die Sten vooral gebruikt om straight forward technonummers af te leveren. De plaat komt traag op gang – een slowburner heet zoiets – maar weet naar het einde toe een hoge vlucht te nemen. Alleen al het visionaire slotnummer ‘Way To The Stars’, zelden is het huwelijk van minimal en detroittechno zo geslaagd als hier, is een aankoop waard. ‘Kaleidoscopisch’ is het woord dat we hier altijd al hadden willen droppen. Precies wat we verwachten van dit soort muziek. Drie kleppers, we springen zes maanden verder in de tijd.