Zal 2010 het jaar worden waarin de mainstreampers finaal overstag ging voor de futuristische r&b en ontregelde dubstep van Flying Lotus en Cosmogramma op het hoogste schavot strandde in de eindejaarslijsten? We hebben geen glazen bol, maar we zijn hoopvol en een devote fan van de kleinzoon van Alice Coltrane. Het zijn de bedenkingen die we maken wanneer we twee next future platen aan het beluisteren zijn. De eerste is Contact, Love, Want, Have van Ikonika. De Britse debuteerde twee jaar terug op Hyperdub, het label dat de carrière van Burial, Cooly G en labeleigenaar Kode9 naar ongekende hoogten bracht. Ondanks de superlatieven waaronder Ikonika bedolven wordt vinden we haar nieuwste worp niet over de hele lijn even overtuigend. Contact, Love, Wang, Have kan terugvallen op een degelijke productie en is best een inventieve plaat (heerlijk hoe ultra-eenvoudig en efficiënt nummers als Continue? en Video Delays zijn), maar mist de kracht om tot op het einde te blijven boeien. Het kan ook aan ons liggen, maar na een tijdje hadden we echt wel genoeg van de hyperkinetische 8bits-deuntjes en spaced out muziekjes. Net een slag sterker, vonden Anidea van Guido. De jonge inwoner uit Bristol, een stad die met Appleblim, Headhunter en Shackleton) Londen naar de kroon steekt, levert met zijn eerste plaat een degelijk visitekaartje af. Guido tekent voor een crossover tussen digitale reggea, house, dubstep en 8bit-sound, maar wist ons nog het meest in te pakken met Way U Make Me Feel (ft. Yolanda), een popnummer waar Mantronix een vinger veil voor heeft. Ik heb geen glazen bol, maar in een rechtvaardige wereld verdient Guido het om met Anidea een vlammende doorbraak te forceren en zich op de kaart te zetten. Klepper.