In haar derde jaar toont Conflux Festival meer dan ooit dat het een nodige aanwinst is, niet enkel voor de stad Rotterdam, maar voor de muziekwereld in het algemeen: een mengelmoes van drone-y soundscapes en innovatieve digitale kunst streek weer neer in Rotterdam, van het verre Westen tot het hart van de stad.
Conflux opende, net als vorige jaren, met gratis toegankelijke visuele live-optredens op Plein 1940, hartje Rotterdam, van Casimir Geelhoed & Anni Nöps, Alberta Balsam en Zalán Szakács & Teresa Winter. Een dag later streek het festival neer in het M4H-gebied, beginnend met een expositie in Het Katoenhuis – wederom gratis toegankelijk. In een tijd waarin alles om ons heen alleen maar duurder wordt, zonder substantiële loonstijgingen die de klappen kunnen opvangen, is het verfrissend dat een festival het programma opengooit voor iedere bezoeker. Dat zie je ook terug in het diverse publiek, dat opgewekt verwilderd uit LFS2, de lichtinstallatie van kunstenaars Mariska de Groot & Dieter Vandoren stapt. Logisch, wanneer je een totaal duistere ruimte binnenstapt en plots een subtiele lichtshow ziet van verschillende lichtsterktes. De installatie is te filmisch om te worden gefilmd, mobieltjes zijn dan ook niet toegestaan, en terecht: als bezoeker hoor je dit surrealistische lichtspel zelf te ervaren.
Verderop zijn voor Line-AV 2.0, het vervolg op Daan Johans sound piece Line, 24 speakers en LED-lampen geïnstalleerd die elkaar uitwisselen in een dans van composities gemaakt door verschillende artiesten. Zo hoor én zie je Alberta Balsams soundscape, geschikt voor een hedendaagse experimentele sci-fi-film. Het geeft te denken: wat als clubs dit soort installaties in de ruimtes zouden hebben, die kunnen meebewegen met sonische veranderingen, dat zou clubs tot veel warmere ruimtes maken. In de ruimte waarin Nicky Assmann en Joris Strijbos’ Parallel Strata is opgezet kun je zelf een scène voor een sci-fi-film opnemen: de gehele ruimte wordt opgevuld met de dreigende schaduwen van de kinetische installatie, die onheilspellend over de muren heen vallen. Qua contrast doet de setting denken aan Robert Eggers ‘The Lighthouse’, maar de installatie zelf lijkt ook net op een reeks gedeconstrueerde vuurtorens. Het Katoenhuis fungeert hier niet enkel als locatie, maar als een aanwezige set voor de kunst die er wordt vertoond: de Cronenberg-achtige sfeer op de rode gangen maakt dat de situatie ernaar is dat je de installaties in een vloeiende lijn tot je kan nemen, wandelend van de ene sfeervolle en impactvolle installatie naar de ander.
Wanneer de zon net onder is en het muziekprogramma begint, treffen we ook daar weer AV-elementen: deze mix is precies wat Conflux zo bijzonder maakt. Het festival laat zien dat het onderscheid tussen muziek en beeldende kunst niet bestaat. Muziek is kunst, kunst is muziek en hier komen ze zonder binaire verhouding en strenge discipline-indeling samen tot één geheel. De boormachine tijdens feedbacksociety speelt net zo’n grote rol op het festival als DJ Shahmaran’s set in Perron zaterdagnacht en de lichtshow tijdens opener Sara Persico. Alle drie weten het publiek geïntrigeerd te houden tijdens hun abstracte set: bij Persico veranderen de kleuren van blauw en rood naar oranje, alsof de zon juist opnieuw begint op te komen na een bewogen nacht; de boormachine voelt als een bewuste hypnose, een vereiste om de muziek beter tot je door te laten dringen. Door deze kruisbestuiving wordt het publiek niet alleen geïnspireerd, maar ook uitgenodigd om buiten bestaande lijntjes te denken, ervaren en voelen.
Het hoogtepunt van het festival is de therapeutische lichtshow van Marco Broeders & Julian Edwardes, die zo’n 25 minuten lang een soundscape laten horen én zien, achter gesloten ogen. ‘Ieder ooglid is anders’, wordt er van tevoren gewaarschuwd, maar geen enkel ooglid lijkt niet ontspannen te zijn aan het einde van de set. En de waarschuwing bleek terecht: waar ondergetekende vooral muren van rechte patronen zag die af en toe werden opengebroken door heldere lijnen, zagen sommige andere aanwezigen een invasie van kleuren en grootse vlekken. Een ware reset for the mind na een weekend vol indrukwekkende acts, locaties en installaties.
