Coming Home is een compilatiereeks zoals Back To Mine en Late Night Tales. Een artiest of band mag een persoonlijke verzameling samenstellen van geliefde of inspiratievolle nummers. Een beetje wroeten in iemands platenkast doen we graag, maar dan wel bij iemand die een kleinood kan waarderen. En interessant genoeg is. Maar Coming Home is tot nu toe lui geweest in de keuze van samenstellers. Nouvelle Vague en Nightmares on Wax deden al een Late Night Tales. Met Hell is het anders. Helmut Josef Geier geldt als één van de Duitse technopioniers en had later met Gigolo Records een belangrijk aandeel in de herdefiniëring van electro eind jaren 1990. Hell bood een podium voor Drexciya-opvolger Gerard Donald (Dopplereffekt, Der Zyklus), de nieuwe golf EBM van Terence Fixmer en David Carretta en alles wat besmeurd werd met electroclash: Miss Kitten, Vitalic, Fischerspooner, Tiga und so weiter. Eigenlijk alles wat Hell draaide, maakte en uitbracht had een knik naar het verleden. Retromania noemen we dat tegenwoordig. Maar goed, eerst tijd voor Ohm Sweet Ohm van Kraftwerk, want dat is altijd goed. Had ik u al verteld dat dit een Duits uurtje gaat worden? Alleen Fischer-Z en Gilla komen niet uit de Heimat, maar de één compenseert met Berlin en de ander met producer Frank Farian (u weet wel, de gier die vrat van Boney M. en ondertussen Milli Vanilli verzon) Maar reken maar dat Gilla wel klopt. Hell heeft een zwak voor Duitse liedjes en wij stiekem ook. En zeker uit de Neue Deutsche Welle met Der Plan, Fehlfarben en Rheingold. Of een late Einstürzende Neubauten en Germaanse chansons van Hildegard Knef, Eberhard Schoener en Klaus Nomi. Van Duitse folklore kunnen wij geen genoeg krijgen. En Klaus Kinski sluit in woord af. We zijn thuis.