Een dodelijk popplaat, gespeeld in de nachtclub waar je nog nooit geweest bent, De plaat die Detroit weer op de muzikale wereldkaart plaatst. De biograaf van dienst haalt terecht alle superlatieven uit de kast. Detroittechno is dood, leve Jimmy Edgar. Na rondzwervingen op Merk (onder de schuilnaam Morris Nightingale), Audio NL, en Detroit Underground en twee eps voor het Warplabel brengt Jimmy Edgar nu zijn debuut Color Strip uit. Openers Pret a Porter en My Beats zetten de toon. Edgar is de ongekroonde koning van de stuiterende analoge futuristische (een tegenstelling die klopt) beats. De ironie wil dat een schriel kereltje dat voorbestemd was om modeontwerper te worden zonder enige muzikale vorming, haast op zijn ééntje de muzikale toekomst van zijn thuisstad Detroit is. Waar legendes als Derrick May en Kevin Saunderson op een haast beschamende manier hun eigen verleden blijven recycleren, de enige uitzondering van de originele Detroitclan is Carl Craig die wel nog creatief en actief is, bewijst Edgar met een nummer als Personal Information de rijkdom van het genre. Edgar slaagt men glans en overtreft hier de torenhoge verwachtingen. Color Strip toont aan dat Edgar een waardige erfgenaam is en alles in zich heeft om te groeien tot het niveau van zijn illustere voorgangers. De toekomst van Detroit is een bleek jongetje van amper twintig jaar. Schaamrood op de wangen van Derrick May.