Groepen die weigeren zichzelf te herhalen, hebben ten huize Gonzo (circus) een streepje voor. Vooral als ze hierbij steeds opnieuw hun muziek in vraag stellen, en gericht op zoek gaan naar nieuwe creatieve invalshoeken, in plaats van louter hun veelzijdigheid uit te stallen. Met zijn tweede album mogen we Mount Kimbie aan dit rijtje artiesten toevoegen. Van de nerveuze postdubstep die hun debuut Crooks & Lovers vormgaf, schiet op Cold Spring Fault Less Youth immers niet veel meer over. Enkel in Made To Stray en diep weggedoken in het hypnotische Sullen Ground zitten van die rusteloos ratelende ritmes verstopt die Crooks & Lovers karakteriseerden. Wat krijgen we in de plaats? Een minstens even boeiende luistertrip vol organische elementen, zoals het orgeltje dat opbokst tegen de doffe breakbeats van Slow. Dreigende bassen en grimmige gitaren duiken op in So Many Times, So Many Ways, dat na één minuut plots klinkt als een weggelopen instrumentaal nummertje uit Disintegration van The Cure. De sfeer van dit album sluit trouwens aan bij die klassieker; onverlicht en geheimzinnig, maar toch erg melodieus. Cold Spring Fault Less Youth is beheerster dan zijn voorganger; het is een plaat die meer leeft en minder snel zijn geheimen prijsgeeft. Enig minpunt is de nogal vlakke zang van het duo, wat afsteekt tegen het ruwe karakter van dit album. Gelukkig trommelden ze opkomend talent King Krule op – denk aan een vrijmoedige, ongeborstelde Mike Skinner – om You Took Your Time en het door drums vooruit gestuwde Meter, Pale, Tone in te zingen. Een uitstekende combinatie op een uniek album.