Kevin Tomkins en Paul Taylor vereenzelvigen we doorgaans niet met rockmuziek. Zelfs niet met de aberrante variant op Cold River Songs. Voor ingewijden staat hun naam immers synoniem met zogenaamde power electronics en industriële noise. Toch bestaat de nucleus van Bodychoke uit leden van beruchte provocateurs als Sutcliffe Jugend en Whitehouse. Maar met Bodychoke duiken we het verleden in want de band (twee drummers, cello, bas, gitaar en stem) bestaat al meer dan tien jaar niet meer. Ze brachten drie albums uit waarvan de laatste nu werd opgediept door Relapse, een Amerikaans label dat vooral bekend staat voor grindcore en extreme vormen van metal notabene. Dat extreme hebben Bodychoke en het label alleszins gemeen. Vooral textueel laat Bodychoke geen spaander heel van de gekende heilige, politiek correcte parolen van de Linkse Kerk. Verder is Bodychoke op muzikaal vlak duidelijk een kind van zijn generatie, met Throbbing Gristle, The Birthday Party, Death In June, Swans en Cop Shoot Cop als voornaamste leeftijdsgenoten.
Uitkijken is het nu alvast naar debuut Mindshaft en Five Prostitutes.