Het voelt als een eindeloze verslaving: gapen naar de releaselijst van het Nederlandse Field Records en als een trouwe volgeling, blindelings in elk nieuw avontuur wandelen. Vaak ligt de verrassing in de namen die het label scoort, nog vaker in de plaat die de artiest componeert. ‘Cold Radiance’ van IORI is het vitale infuus van de katerende nachtroes. Hij brengt klanken die het licht verstrikken in een aanhoudende schemer. Fonkellichtjes lichten sporadisch op. Als blinde vlekken tijdens de trip. IORI grabbelde in de science fiction-ton als ingebeelde en verhalende basis. De Japanse producer vindt normaal zijn muzikale invloeden bij diepe dubtechno-experimenten als Basic Channel maar brengt op ‘Cold Radiance’ een ruwe mengeling van ambient, experiment en het langzamere ritme. Bassen die klankkasten doen rillen terwijl wegkwijnende drones en in lage tonen verzonken arpeggio’s het wereldbeeld verdonkeren. De hoop is ergens in de klanken verstopt. Hoe dieper je dwaalt, hoe meer soelaas in het hoofd. De bassen worden slechts uiterst sporadisch opgevoerd. Het aanhoudende, weinigtonige, grommende en graaiende ‘Transmission’ slurpt je in het gapende wormgat. De melodieën zijn dreigend en donker, doorspekt met granulaire details als zwart sterrenstof. Puffend en kreunend en vooral sleurend. Opslorpend. Een waarin je verdwijnt in het wonderlijke en futuristische ‘A Fall Of Moondust’ nadat het welvende ‘The Fountains’ alle soorten zwarttinten heeft doorelkaar gehaspeld en beklijvende warmte spuwt. Een reis die nooit verloren gaat.