Het trio Paws uit Glasgow gooit op het debuut ‘Cokefloat!’ de gitaarmuziek van de begin tot eind jaren 1990 op een hoop. Powerpop gemixt met venijnige indierock en pakkende punkpop vormen het deeg waar de band de nummers uit kneedt. Soms klinkt het net alsof flarden van Weezer worden gespeeld door Dinosaur Jr. terwijl deze stiekem met een half oog naar Green Day staan te kijken. Een kloppende combinatie die op ‘Cokefloat!’ ook nog eens wordt gecombineerd met de nodige venijn in woorden; alleen in ‘Catherine 1956’ is de tong minder scherp. Een ode aan de overleden moeder van de frontman en samen met ‘Homecoming’ en het springerige ‘Bloodliness’ een van de hoogtepunten in de dertien zeer fijne indiepunkpompers. Soms wat rommelig, met name in de drums die hier en daar wat ontsporen zoals in ‘Boregasm’, maar dat werkt juist bij Paws de band niet tegen. Punk en lo-fi ethos hoog in het vaandel rolt dit drietal gewoon zo eerlijk mogelijk je huiskamer in.