Ingewikkeld geval, deze groep. De uit Montréal afkomstige groep heet Patrick Watson, net als de frontman. De groep was gewoon te lui om een passende groepsnaam te zoeken. Ze kunnen dan wel aan de luie kant zijn bij het zoeken naar een groepsnaam, aan het musiceren wordt echter bijzonder veel aandacht besteed. De details die door de hele plaat zijn geweven komen pas na intens luisteren naar de oppervlakte. Gelukkig is dat geen opdracht. Eerder een plezier. Gezien de klassieke opleiding van Patrick Watson, de frontman, zijn de invloeden van componisten als Debussy niet ver af. Toen we deze groep op Pukkelpop zagen, waren wij vooral onder de indruk van ‘s mans stem. Een stem die herinneringen oproept aan die zanger die dacht dat hij kon gaan zwemmen in de Mississippi. Zonder succes trouwens. De optredens van de band Patrick Watson worden trouwens doorspekt met allerlei visuele en auditieve vondsten. Auditieve vondsten die op Pukkelpop alleszins werkten. Tja, soms duiken er op zijn minst boeiende muzikanten op. Groepen die een toekomst hebben die verder reikt dan één plaat. Zal het bij deze groep het geval zijn? Time will tell. Ondertussen wel een fijne plaat trouwens. En hopelijk volgen er nog platen van dit niveau. Dat Patrick Watson en gitarist Simon Angell een gezamenlijk skaverleden hebben, bedekken we in deze trouwens met de mantel der liefde.