Via het label Le Cluricaun wordt er opnieuw een tipje van de cultuursluier opgelicht die over de omgeving van het Franse Toulouse ligt. Op initiatief van het obscure regionale tijdschrift Douche Froide werden op 17 en 18 juli 2004 twee ondergronds opererende muziekcollectieven bijeengebracht voor een improvisatieweekend. Sporadisch is het werk van Déficit Des Années Antérieures en Palo Alto de afgelopen twintig jaar het Nederlandstalige cultuurgebied binnengesijpeld. En dat gebeurt nu met de uitgave van Cinq Faux Nids Six Faux Nez gelukkig opnieuw. Of de zes improcomposities nu, na vijf jaar, wel zullen aarden, is de vraag. Gedateerdheid en muzikale overtuiging/vasthoudendheid kunnen uitgaven als deze in de weg staan. De musici van DDAA/Palo Alto zijn beïnvloed door een grote diversiteit van kunstbewegingen. Duidelijk zijn er in de improvisaties elementen terug te horen van dadaïstische denkpatronen en freejazzstromingen. Captain Beefheart, Tuxedomoon, The Residents, Laurent Pernice en Klimperei zijn enkele muzikale referenties. Katalysator en hoofdpersoon in dit verhaal is Jacques Barbéri. Zijn vreemde saxofoonspel kleurt de meeste stukken. De losgeslagen electro-akoestische geluiden krijgen armpjes en beentjes door rituele ritmes, zodat de totaalbeleving niet blijft zweven in een ondoorgrondelijk klankbad. Voor de liefhebbers van psychedelica en improbattles een must; voor de aardse mens een gruwel.