Elk pakketje dat Phil Blankenship -labelmanager en ook muzikaal onder meer actief als The Cherry Point- ons toestuurt, garandeert op zijn minst een bolwassing. Harsh noise is dan ook het afgebakende domein waarop Pacrec en bij uitbreiding Troniks zich begeeft. Black Sand Desert is het project van Greh Holger (ook Hive Mind, Cleanse) en de man geeft er meteen een ferme dreun op. Twee nummers die samen een klein half uur hondsbrutaal lawaai produceren, waarin geen drumroffel, melodietje of beat, geen enkel houvast is te bespeuren. En toch, schoonheid zit hem soms ook in een heavy portie oeverloos lawaai. Het is s mans eerste volwaardige cd na een resem gelimiteerde en intussen fel gezochte cd-rs en cassettes, dus waag uw kans. Sinds 1994 hamert Alan Bloor alias Knurl in op een lawaaiberg vol afval, ijzer en kapotte elektronica om er een helse muur mee te bouwen. Voor Scyamine zocht de man een hoop roestvrij staal bij elkaar om er een instrument mee te bouwen waarna hij er stromen helse noise uitramt. Neem dat rammen en lawaai ook hier maar letterlijk en denk aan de vroege excursies van Merzbow. De basis van elke track blijft de zelf geconstrueerde metalen monstermachine die Bloor voor deze release in elkaar knutselde, maar de man weet toch telkens andere accenten te leggen waardoor er behoorlijk wat variatie het noisetapijt binnensluipt. Zeker naar de tweede helft van de plaat toe is soms zelfs een eenzame drumroffel te herkennen. Knurls nieuwste is, net als het meeste van zijn vroegere werk, voer voor mensen die de extreemste exploten van oudgedienden als SPK of Throbbing Gristle te dansbaar vinden. Bloor wordt niet voor niets de koning van de Canadese lawaaimakers genoemd. The Cherry Point ten slotte is een project van Phil Blankenship zelve. Deze keer probeert hij in drie tracks een zwarte mis te creëren. En het is een zondagse mis, een klein uur voor drie tracks, die alle eerder zijn verschenen als 3inch cd-r op respectievelijk Audiobot, Chrondritic Sound en Fargone. De titels zeggen ook al iets: Virgin Witch, Devils Witch en Season Of The Witch, bijna alsof de Blair Witch eindelijk een volwaardige angstaanjagende score heeft meegekregen. De drie tracks samen zorgen voor een uur bezwerende noise, van heel heftig tot bijna verstilde, maar steeds donkere geluidslagen. Van het pakketje is Black Witchery de meest veelzijdige die de grenzen van het genre verder aftast. Binnenkort zal het trouwens alweer storm lopen voor de nieuwe Pacrec-releases van onder meer Yellow Swans, The Rita en vooral voor de samenwerking, getiteld Equinox, tussen nieuwe goden annex publiekslievelingen binnen het genre Wolf Eyes en John Wiese. De portie hersensplijtend lawaai houdt gelukkig niet op.