Gods wegen zijn soms ondoorgrondelijk. De Amerikaanse Brenda Boykin zong zich in eigen land een aardige reputatie bijeen als eigentijdse jazz-zangeres. In 1997 kreeg ze zelfs een Bammy award als beste zangeres van het jaar. Maar in 2004 verruilde ze haar eigen, zonnige Californië voor het Duitse Wuppertal… Daar ging ze werken met de Duitse nu-jazzband Club Des Belugas. Met die formatie brengt ze nu Chocolate & Chill uit. Zelf omschrijft Boykin haar muziek als ‘whiskey en maïsbrood’. Een vlag die de lading goed dekt. De muziek op de plaat is pittig en zoet tegelijk. ‘t is geen zoetgevooisde en platte nu-jazz. Daar staat de grofkorrelige, warme en doorleefde stem van Boykin garant voor. Maar het is evenmin een diepgravende, vernieuwende plaat. Catalogeer dit gewoon onder jazzy, swingend, funky en opgewekt. Je wordt er geweldig welgezind van, en da’s ook een hele verdienste.