Fusion, het is zo’n interculturele benaming waar men snel allergische reakties op kan krijgen en elk geval wordt met argusogen bekeken. De mensen van Hijaz pakken het gelukkig niet zo dogmatisch aan en het gezelschap met leden uit verschillende hoeken van de wereld vinden elkaar binnen een breed kader van jazz. Zo worden Arabische en Indiase sferen, geluiden uit de Kaukasus en zelfs wat Griekse rembetika toegvoegd aan het totaalgeluid. Niet zo vreemd ook met leden uit deze genoemde streken. De Grieks-Belgische pianist Niko Deman en de Tunesische oudspeler Moufadhel Adhoum vormen de spil van de band. Ze worden bijgestaan door een reeks gastmuzikanten; de Tunesische Houssem Ben El Khadi op nay fluit, de Marokkaanse percussionist Azzedine Jazoulide, de Indiër Eduard Pradhu op tabla, de Armeen Vardan Hovannissian op doudouk fluit, zigeunermuzikant Tcha Limberger op viool en de Belgen Vincent Noiret op bass en drummer Chryster Aerts. De lijst is compleet en de improvisatie kan beginnen met stemmengefluister en gepingel op de piano. Elke compositie volgt een spoor van improvisatie waarbij een specifieke regio wordt aangedaan met soms meerdere omwentelingen binnen hetzelfde stuk. De toon blijft vooral hangen in jazz sferen, dus zal de echte fusion liefhebber hier wellicht meer aan hebben dan degene die authentieke wereldmuziek verwacht te horen. Laat de gemeenschappelijke deler u niet afschrikken, want deze gemoedelijke plaat is rijk en divers genoeg.