Ieder diertje zijn pleziertje. Een spreuk die ook, wat zeggen we, vooral, geldt voor de leden van het rariteitenkabinet Animal Collective. Sinds het meesterwerk Merriweather Post Pavilion begin 2009 de grote doorbraak voor de groep inluidde, moesten de leden immers hun ei kwijt in allerhande soloprojecten. Maar voor Centipede Hz, inmiddels langspeler nummer negen, gaf het viertal zijn lange afstandsrelaties op om opnieuw samen de studio in te duiken. Na vijf jaar afwezigheid zocht gitarist Deakin zelfs opnieuw toenadering tot het collectief. En wat blijkt? De goesting is terug, en de bende was nooit eerder zo hongerig, getuige de oerschreeuw Come on and le-le-le-le-le-le-le-le-le-le-let go in de vooruitgeschoven single Todays Supernatural. Laat u echter vooral niks wijsmaken, Centipede Hz is geen terugkeer naar ouder werk. Neen, het is een stap voorwaarts. Het labeltje folk dat de groep vaak ten onrechte werd opgespeld, kieperen de heren voorgoed overboord om zelfzeker koers te zetten richting futuristische pop. Kinderkoren, samples, radiofragmenten en twee dozijn refreinen vinden allen hun plaats op deze energieke plaat. Avey Tare neemt de meeste zangpartijen voor zijn rekening, wat toch wat meer pit geeft dan de meer dromerige zang van Panda Bear. Vaak zitten meerdere melodieën vervat in een en hetzelfde nummer, getuige het ultieme prijsbeest Applesauce. Centipede Hz roept referenties op aan de kwikzilveren melodieën The Shins, de samenzang van stadsgenoten Grizzly Bear en het exotische van Yeasayer, maar steekt hen makkelijk de loef af wanneer het op genialiteit aankomt. Im gonna come back and things will be different, klinkt het beloftevol in afsluiter Amanita. Wij staan alvast te trappelen van ongeduld.