Dj Spooky. Grootstadsjongen, muzikant, filosoof, conceptueel kunstenaar en dj. Paul D Miller verenigt het allemaal in één persoon. De platenspeler is een volwaardig instrument en zijn koptelefoon is zijn bijbel. Marcus, vers vijf, het Nieuwe Testament. Niemand vertaalde in het begin van de jaren 90 beter het urban gevoel dan Spooky. Toen kwam drum n bass en de wereld, Londen in het bijzonder, snoof met volle teugen het geluid van de stad op. Spooky taste het genre af, inhaleerde het en transformeerde het naar zijn leefwereld waar hip hop, jazz, Coltrane als lichtend voorbeeld, nog steeds een prominente rol spelen. Op Celestial Mechanix horen we Spooky zoals we hem het best kennen, als deconstructor/constructor. Miller vertimmert materiaal van anderen –Mike Ladd en Anti-Pop Consortium om enkel de bekendste te noemen- tot een nieuw gegeven. Headz, het geluid waar labels als MoWax en Ninja Tune midden jaren 90 groot mee werden, is nog de beste manier om zijn muzikale stijl te omschrijven. Celestial Mechanix is niet zo sterk als Rhythm Science, zijn vorig maand verschenen interpretatie van de Sub Rosacatalogus. Daarvoor blijven de nummers teveel in een voorbijgestreefd sfeertje hangen. Tien jaar terug hadden we deze dubbelaar verdienstelijk genoemd. Anno 2004 had het vooral allemaal wat scherper gekund. Wie ter plaatse trappelt, wordt nu éénmaal vooral ingehaald.