Von Magnet is een fenomeen, maar helaas enkel met een beperkte actieradius en een ondergewaardeerde status. Een spijker waar we niet genoeg kunnen op hameren overigens. Sinds 1987 brengen ze een volstrekt met niets of niemand te vergelijken mix van muzikaal uiteenlopende stijlen als bijvoorbeeld flamenco, industriële muziek, avant-garde, electro en ambient enerzijds; en performance kunst, film, grafisch ontwerp, dans en theater anderzijds. Vandaar dat ze vanaf het prille begin steeds zijn blijven beklemtonen dat luisteren naar hun albums – en dat zijn er met deze ‘Archipielagos’ ondertussen negen – maar één aspect van het project blootlegt. Wie Von Magnet écht wil ondergaan en begrijpen is namelijk aangewezen op hun unieke multimediale en uitgesproken fysieke live performances, die verder gekenmerkt worden door hartstocht, drama, melancholie, verlangen, et cetera. Albums maken kost tijd bij Von Magnet, vandaar dat er vier jaren zijn gepasseerd sinds hun vorige, ‘Ni Prédateur Ni Proie’, hun eerste voor Ant-Zen. Die tijdspanne heeft ervoor gezorgd dat het geluid opnieuw gebalder van aard is in vergelijking met de voorganger. Von Magnet klinkt ditmaal ook meer als een liveband en de stemmen van Phil Von en Flore Magnet kregen opnieuw een prominentere rol toebedeeld. ‘Archipielagos’ grijpt terug naar alle typische ingrediënten uit hun eigen rijke verleden en die worden vervolgens gerecycleerd tot één van de beste albums uit hun oeuvre. Opvallend is ook een markante cover van ‘Als Wär’s Das Letzte Mal’ van D.A.F., waardoor Von Magnet met meer dan een vette knipoog terug grijpt naar de Electronic Body Music van hun debuut ‘El Sexo Surrealista’. En zo is de cirkel niet alleen rond, maar kan Von Magnet opnieuw langs de grote poort worden binnen gehaald. Een Glorieuze Terugkeer!