Drie kwartier donkere en logge doom, met drones, die tegelijk anders en avontuurlijker klinkt dan het gros van de bands die een festival als Roadburn aandoen, dat is wat ‘Razed To The Ground’ van het duo Pinkish Black heeft te bieden. Jon Teague (drums, synthesizers, loops) en Daron Beck (zang, keyboards, synthesizers) kiezen duidelijk voor een andere, aparte insteek. Snaren zijn namelijk nergens te bespeuren. Geen gitaar, geen bas. De vorige bands van Beck hadden die nog wel. Het begon met The Pointy Shoe Factory, werd het trio The Great Tyrant, met naast de twee leden van Pinkish Black ook nog bassist Tommy Atkins, die met Beck ook nog in Yeti speelde. Uiteindelijk bouwt het duo verder op de sporen die ze met hun resem vorige bands hebben uitgezet. De sfeer is theatraal en doomy en lijkt soms eerder een macabere versie van de filmmuziek van Angelo Badalamenti. Tegelijk laat Pinkish Black een voorkeur horen voor Scott Walker en Swans. De groots aangezette stem en de loodzware mokerslagen van de drums die de Texanen uitzetten, duwen ons het riool van de grootstad in. Het veelvuldig gebruik van toetsen zet de donkere sfeer nog meer aan, als een gitzwarte en heavier versie van gothic en andere donkere wave uit de jaren 1980. Pinkish Black gaat een stevige stap verder, experimenteert voortdurend en croont als ze het nodig vinden. ‘Ashtray Eyes’ is daar een mooi voorbeeld van. Afsluiter ‘Loss Of Feeling Of Loss’ is misschien wel het meest negatieve nummer dat we de laatste jaren beluisterden. Het duo gaat in zijn Weltschmerz nog een stapje verder dan het debuut van vorig jaar, en wie anders dan James Plotkin kan dit soort deathrock tot in de perfectie vatten? Deathrock, inderdaad want Teague en Beck zitten nog in de verwerkingsfase van de zelfmoord van hun vroegere buddy Atkins. Horror in noten gevat, ‘Razed To The Ground’.