Ooit speelde Matt Elliott bij de postrockers Flying Saucer Attack, maakte schizofrene drum-‘n-bass als Third Eye Foundation, salueerde Coil met het collectief This Immortal Coil en geldt onder de eigen naam als ongekroonde meester van de intense en mistroostige folk. ‘The Mess We Made’ (2003) vormde de opmaat voor de ‘Songs’-trilogie, de drieluik waar het menselijke falen in gepaste treurnis werd bezongen. Soms menen wij dat de Brit, woonachtig in Frankrijk, Spaans of Slavisch bloed door de aderen heeft stromen, want de invloeden van Elliott’s klaagliederen komen uit vele windstreken. Ondanks zijn toelegging op de essentie van het breekbare lied schuwde hij de effectpedalen en elektronica niet. Lagen, canons en noisy climaxen maakte de weemoed bijna surrealistisch, al werd de desolate pracht van zijn akoestische songs ook wel eens abrupt verstoord door een overdaad van ritmische chaos. Op ‘The Broken Man’ start Elliott met een nieuw verhaal, één waar de elektronische invloed grotendeels is verdwenen en piano, gitaar en stem de verhalen van ongenoegen in pure vorm vertellen. Hij keert weer terug naar de ingetogen pracht van ‘Drinking Songs’ (2005), de Oost-Europese melodieën zijn echter vervangen door Zuid-Europese, en hebben lange instrumentale stukken plaats gemaakt voor troostliederen met kop en staart. Elliott levert opnieuw een wonderschone plaat af die ons doet afvragen waarom de Brit zo weinig navolging kent in een wereld waar singer-songwriters met de juiste ziel een steeds schaarser goed lijken. Weemoedigheid gedijt het best in de avond, dus denk om het donker, als u ‘The Broken Man’ in de stilte van de wordende nacht laat spreken.
Meer info
Label: Ici d’ailleurs
thirdeyefoundation.com