De 73-jarige Amerikaanse songwriter en schilder Ed Askew is één van die bezige artiesten die zowat hun hele leven hebben moeten wachten op erkenning. Sinds 1966 maakt hij onophoudelijk muziek terwijl hij als leraar op een dure privéschool in Connecticut werkte, totdat hij in 1987 naar New York verhuisde om verder te musiceren en te schilderen. Zijn album ‘Little Eyes’ bijvoorbeeld lag veertig jaar in de koelkast om pas in 2007 uitgebracht te worden door ESP Disk; en pas op zijn 71ste maakte hij zijn allereerste toernee door de VS. Nu is er ‘For The World’ op het Britse Tin Angel label om ook Europa te verblijden met het speciale stemgeluid van deze ruwe diamant. Askew is een gevoelige zanger met fragiele songtexten die over het leven gaan met vooral hemzelf daarin als poëtische toeschouwer met hier en daar een speels gesproken zin. Met de lange melancholische en epische opener ‘Roadio Rose’ zet hij direct de meeslepende toon van deze plaat die voor het grootste deel onder begeleiding gaat van piano, gitaar, banjo, bass, xylofoon, harp en mondharmonica. Meer prachtige melancholie horen we in ‘Blue Eyed Baby’ waarin hij met zijn eigen stem dweept, terwijl hij in ‘Gertrude Stein’ de luchtige kant kiest en speelse literaire teksten in het rond strooit om dan in het prachtige ‘So’ opnieuw de melancholische toer op te gaan, persoonlijk geschreven voor een Mormoons jongetje. Het superspeelse ‘Drum Song’ lijkt bijna alsof hij de zangstijl en teksten van Joanna Newsoms heeft afgekeken. Andere sublieme songs zijn ‘Baby Come Home’, ‘Paper Horses’, ‘Maple Street’ en ‘For The World’, al komt deze plaat vooral tot zijn recht in één volle ouderwetse luisterbeurt. Niet te vergeten zijn ook de gastbijdragen door Mary Lattimore, Marc Ribot en Sharon Van Etten. Dit Europese debuut en zijn recente eerste Europese toernee smaakt beslist naar meer.
Lees meer recensies.