Na het baanbrekende album Rossz Csillag Allat Szeletett van vorig jaar, waarin Aaron Funk op briljante wijze breakcore en klassieke samples wist te mengen, zijn op zijn nieuwe album (de man heeft een ongekende productiviteit) de violen weer wat naar de achtergrond verdrongen. Wat blijft in de tien nummers zijn de bij vlagen sublieme, melancholische melodieën, verpakt in de voor Venetian Snares zo kenmerkende (ver)springende ritmes. Beuken doet-ie voornamelijk live, op vinyl en cd lijkt Aaron Funk ook de zachtere kant van zijn breakcorehart te volgen. Crazy shit, zo omschreef hij onlangs zijn muziek aan onwetende personeelsleden van Paradiso in Amsterdam. Voor de oplettende luisteraar zit er echter zoveel schoonheid en subtiliteit in het werk van Venetian Snares, dat het veel verder gaat dan ‘gekte. Gejaagde en stuiterende ritmes zitten er ook op dit nieuwe album nog genoeg, maar het is prachtig om te horen dat Aaron Funk zich op geen enkel album herhaalt, en steeds opnieuw stapjes vooruit, of in ieder geval een andere kant op, zet, zonder zijn unieke manier van lopen geweld aan te doen.